Mijn liefste moeder placht te zeggen: “ Bezoek en vis blijven maar twee
dagen fris.” Dat was ik vaak met haar eens. Veel mensen die langer dan
een etmaal boeiend genoeg blijken om verlenging van hun gezelschap te
kunnen waarderen zijn er niet. Ellen is wel zo’n vrouw, zo’n mens. Ik
herken in haar een eindeloos zwijgen; uit wijsheid en verbazing. Overzicht
over haar intense verleden waarin zelfbeeld en loyaliteit door tijd en lot op
de proef zijn gesteld. Alles wat ik van vrouwen nooit echt begreep of juist
adoreerde zie ik in Ellen. De compleetheid van het incomplete. Ik voel mij
vertrouwd bij haar. Haar werk is een absoluut verlengstuk van haar
persoonlijkheid. Ontroerend teder en compromisloos vrouwelijk. De
vrouwen die ze schildert kijken je broeierig aan of lijken in hun wereld
teruggetrokken, zijn elegant en zelfverzekerd maar nooit arrogant. Ze zijn
geladen en sensueel. Op het eerste gezicht de ideale vrouwen dus.Wat dat
betreft klopt er iets niet … je gaat zoeken … want je weet dat wat er niet
klopt, klopt. Daar gaan haar schilderijen over. Haar personages hebben
altijd vlekjes op hun ziel. In hun schoonheid een openlijk moment van
twijfel. Is haar werk een retrospectief van haarzelf? Zou kunnen, maar als
ik ernaar kijk zie ik haar, Ellen. Aegid Tonnaer
Ellen van Baren | Copywrite © 2010